نيايش نوزدهم . دعاى آن حضرت است به هنگام طلب باران در خشكسالى.                                    اى خداوند، باران بفرست و سيرابمان ساز و همراه با بارانى فزاينده و ريزنده، از ابرى در آفاق رونده و گياهان زيبا روياننده، رحمت خود بر ما ارزانى دار.

اى خداوند، ميوه‏ها را برسان و بر بندگانت احسان فرماى، گلها را شكفته گردان و زمين خود زنده نماى. فرشتگان خود، آن فرستادگان بزرگوار را بفرماى تا از سوى تو، بارانى سودمند و پيوسته و فراوان و گسترده و تند بار بياورند و همه جا را سيراب سازند، تا زمين مرده را زنده نمايى و هر چه را از دست رفته است بازگردانى و آنچه روييدنى است برويانى و در روزى مردم گشايش دهى، با چنان ابرى انبوه، گرانبار،                      

خوش و بى‏زيان و از كران تا كران، كه از آن آواز تندر آيد و بارانش ملايم و پر دوام بود و برقش فريبناك نبود.

اى خداوند، ما را از بارانى كه به فرياد رسنده، قحط زداينده، گياه روياننده، فراگيرنده و فراوان بارنده سيراب نماى، تا گياهان ايستاده را طراوت تازه دهى و گياهان بر زمين خفته را بر پاى دارى.

اى خداوند، بارانى برسان آن سان كه آب‏ها از تپه‏ها روان دارى و چاهها از آب‏ها پر سازى و رودها به خروش آرى و نباتات برويانى و در همه شهرها ارزانى پديد آرى و چارپايان و مردمان به تن و توش آرى و براى ما خوردنيهاى خوش و گوارا كامل گردانى و كشته‏هاى ما برويانى و پستانهاى ستوران پر شير سازى و بر نيروى ما نيرويى ديگر افزايى.

اى خداوند، سايه ابر بر ما باد سموم مگردان و خنكى‏اش را شوم منماى. چنان مباد كه به جاى باران بر سر ما سنگ ببارد و به جاى آب شيرين و گوارا آب تلخ و شور.

بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود بفرست و ما را از بركات زمين و آسمان‏ها روزى ده. انّك على كلّ شي‏ء قدير.                                                                                                 ترجمه‏صحيفه‏سجاديه(آيتى) ص :  119