بار دگــــر مدینــــه غمــــی تازه دیده است

داغی دگــــــر به جان و دل او رسیده است

تنها مدینه نیست که در سوگ و ماتم است

ماتـــم نشین و غـــــم زده هر آفریده است

ســــــوزد دلــم ز داغ غــــــم باقــــرالعلوم

آن کس که کشتـــــــــه دین و عقیده است

از غــــــربت و مصیبـــــــــــت آن حجت خدا

نخل بلنـــــــــد قامت هستی خمیده است