دو حدیث تکان دهنده...
حديث اول :
امام صادق علیه السلام به نقل از پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله می فرماید :
وقتی کسی مخفیانه دست به گناهی می زنه این گناه فقط به اون شخص گنهکار ضرر می رسونه و زمانی که گنهکار علنی و آشکارا گناه می کنه و دیگران اعتراضي نمي كنن و ( اون رو از این عمل نهی نمی کنن ) همه مردم ( چه گنهکار و چه غیرگنهکار ) از اون گناه ضرر و آسیب می بینن.
امام صادق علیه السلام در توضيح علت اون مي فرمايد :
زيرا اون گنهكار با گناه علني خودش (و ديگران با نهي نكردن گنهكار) دين خدا رو ذليل مي كنن و با اين كارشون به دشمنان خدا اقتدا مي كنن.
خدايا ما رو از اهانت كنندگان به دينت قرار مده ...
حديث دوم :
اميرالمومنين عليه السلام مي فرمايد :
اي مردم ! خداوند بزرگ همه مردم رو به خاطر گناه عده اي خاص عذاب نميكنه اگه اون عده خاص در خفا و پنهاني اين منكر و گناه رو انجام بدن بدون اينكه عامه مردم بفهمن ولي زماني كه اون عده خاص آشكارا دست به گناه بزنن و عامه مردم اعتراضي نكنن هر دو گروه يعني عامه و خاصه ( خشك و تر ) مستوجب عقاب و مجازات الهي ميشن.