روداب

فرمود: چيزى كه عارى از ميانه و ناف است. گفتم: ديگران گويند: چيزى است كه درون ندارد، فرمود: هر چه درون دارد داراى ميانه و ناف نيز هست. 7- أبو هاشم جعفرى- روزى كه آن حضرت دخت مأمون امّ الفضل را بهمسرى گرفت- به او عرض كرد: مولاى من! بركت اين روز بر ما سنگين و گران بود! فرمود: اى أبو هاشم، بركات الهى امروز بر ما بزرگ است، گفتم: آرى مولاى من! پس در اين روز چه گويم؟ فرمود: خير بگو كه همان بتو خواهد رسيد، گفتم: مولاى من، همين كار را مى‏كنم و با آن مخالفت نمى‏ورزم، فرمود: در اين صورت راه يافته‏اى و جز خير نخواهى ديد. 8- و در نامه‏اى به يكى از دوستان خود نوشت: امّا از اين دنيا ما نيز بهرمنديم، ولى هر كس كه عقيده‏اش مطابق عقيده و مذهب رفيق و يارش گردد، هر جا باشد با او است، و آخرت سراى پايندگى است. 9- تأخير در توبه غفلت است و بى‏خبرى، و امروز و فردا كردن بسيار حيرت است و سرگردانى، و بهانه‏تراشى بر خدا مايه هلاكت، و اصرارورزيدن بر گناه ايمنى و آسودگى از مكر (ناگاه گرفتن) خدا است، «و از مكر خداى جز مردم زيانكار خود را ايمن نمى‏دانند- اعراف: 99». 10- و نقل است: ساربانى امام جواد عليه السّلام را از مدينه به كوفه آورد و با اينكه چهار صد دينار به او داده بود باز هم بر سر صله و پاداش چانه مى‏زد، آن حضرت فرمود: سبحان اللَّه! مگر از اين مطلب غافلى كه زيادى و فضل الهى زمانى قطع مى‏گردد كه شكرگزارى بندگان قطع شود؟! 11- بيعت زنان با رسول خدا صلّى اللَّه عليه و اله و سلّم اين گونه بود كه پيامبر دست مبارك خود را بداخل ظرف آبى داخل نموده و خارج مى‏ساخت، و زنان نيز به نشانه اقرار و ايمان به خدا و تأييد پيامبر و آنچه از ايشان تعهّد مى‏گرفت دست خود را در همان ظرف آب فرو مى‏بردند. 12- آشكار نمودن هر چيز پيش از استحكام، فساد انگيز است. 13- فرد مؤمن به توفيق الهى، و اندرزگوى درونى، و پذيرش فرد خيرخواه نيازمند و محتاج است.